Vervolg camper verhaal

Goed. Tussen brisbane en arliebeach zitten vier dagen die op een of andere manier zijn geblokt. Of het ligt aan de korte dagen of de extreem dunne matrasje met stramme ochtendrug als gevolg wellicht de sterk verminderde alcoholinname ik heb geen idee. We hebben op twee of dri e plaatsen gebivakeerd alleen de naam hervey bay en yeppoon roepen nog een rest stukje geheugen boven. Maar alleen een diepe schram in mijn rechter onderbeen herinnert concreet aan 1 tak die van geen wijken wilde weten ergens bij rockhampton geloof ik.
Allee. Arliebeach hoe kwamen we daar. Ochtend vertrek in hervey bay richting Mackay beetje frans uitspreken. Als het er leuk zou zijn zoud en we blijven anders doorrijden. Rijden we de stad in langs h et strand zegt Maud dat ze daar wel wil lopen. Prima kan maar eerst ff kijken of h et l euk is stadje camperplaatsje ed dus even doorrijden. Dat zat niet helemaal identiek op de kaart van Maud dus die ging, nadat ik na een uurtje terug was bij het bveginstrandje, in de wetenschap dat h et niet echt leuk was, als een briesend paard de weggevallen zee ebte op. Over een afstand van zeker vier kilometer had het water zich teruggetrokken en m au d wilde dus tot h et uiterste randje aan h et eind waardoor ik haar uit h et zicht dreigde t e v erliezen . Met een telefoto op de mobiel daarna maximaal digitaal uitgezoemt meende ik haar als klein puntje nog waar te nemen . Mijn zorg groeide als die van doctorandus P op weg naar Omsk. De vrees werd versterkt door een aan betablokkers verslaafde dame die me weer op het gevaar van haaien en zoutwatercrocs. Hierna wees een met blote voeten naar de aardkern georiënteerde vrouw me op het gevaar van het snel opkomende water. Oei. Ik was daar al bang voor gemaakt door mijn vader bij le mont saint m ichel want het water bij de abdij steeg sneller dan een paard kan lopen .
Groot was dus mijn opluchting toen ik Maud m et eigen ogen weer kon waarnemen. Toen ze al dichtbij kwam dacht ik dat een ongeruste vader niet mijn beste image was en ben vlot naar de camper gelopen. Ff wachten dan zou Maud opdoemen. Maar helaas er doemde veel op maar geen Maud. Ze was al ruim twee uur op het wad weg en na terugkomst al b bijna meer dan een uur. Een man sprak me aan. Sprak over de oorlog en een huis koppen in Polen of zo. Wat echt bijbleef was zijn aanbod iets v verderop bij hem te overnachten. Het werd schemer. Ik op h et strand water al vlo ed en geen Maud te zi en. Keuze om links te zoeken . Mijn broer herm an zegt als je het niet weet altijd over links gaan. En inderdaad na een stief kwartiertje zag ik v verderop Maud. Stil vooral niets verkeerds zeggen samen achter elkaar naar de camper. Starten aanrijden. In het huis van de man brandde een peertje. Het werd donker maar in Mackay frans uitspreken zouden wij niet overnachten. Na een kleine twee uur stonden we met veel andere auto's en campertje op een v verlaten parkeerterrein in arliebeach. Morgen zou immers alles anders zijn of in ieder geval anders worden.